Je bent niet ingelogd.
De script- en scenarioschrijver van het Belgisch Endurance Kart Championship leek er eens goed voor te zijn gaan zitten tijdens de 2e race van dit leuke kampioenschap. Het gehele veld, inclusief alle andere klassen die naast het BEKC actief zijn, waren te gast in Emsburen. Een prachtig mooie en technische baan net aan de grens van Duitsland. Dat technische aspect zou ook een fysiek aspect gaan worden, het is een ‘zware’ baan…Zoals gezegd leek het wel of er iemand aan de touwtjes van dit ‘circus’ trok, er ontrafelde zich een prachtige zaterdag.
De dag begon onguur en koud, net voor 9en was er nog wat regen gevallen, wat de baan onberekenbaar en glad maakte. Wij arriveerde als één van de latere, aangezien velen op vrijdag al waren gearriveerd. Snel de bus geïnstalleerd en de tent, die we samen met wat andere materialen van Rocli van de Scheer konden lenen, opgezet. Dit alles om ervoor te zorgen dat we in alle ‘rust’ kart konden prepareren. Dit was immers ons eerste weekend in de Rotax Max klasse en daarnaast waren we nooit eerder op het circuit van Emsburen geweest. De voorbereiding moest dus het halve werk zijn….althans dat was de bedoeling. Echter een baan leren kennen en een kart afstellen onder zulke “tricky”omstandigheden, zou geen gemakkelijke opgaven zijn. En alsof de weergoden met ons speelde, leek het telkens als wij aan de beurt waren met onze trainingsessies, te waaien, te regen en flink in temperatuur te dalen.
Paul en Tim reden ieder zijn eerste trainingsessies en ronden, de verraderlijk eerste bocht was bij beide nog even scherprechter, bij de snelle bocht naar rechts loopt het circuit iets naar binnen en ligt er een flinke bak met zand naast de baan. Als je te wijdt uit deze bocht komt ga je geheid volledig door de zandbak. Beide mannen hadden hier last van, een klein beetje overmoedig, de adrenaline neemt de overhand en als een volleerd Dakar rijder van de baan af. Uiteraard gaf dit allemaal niet heel veel vertrouwen en konden we slecht bepalen hoever we van de rest afzaten. Eventjes leek het heel interessant te gaan worden. Tijdens een van de sessies trokken de weergoden de kraan iets verder open en werd de baan “serieus’ nat. Niet nat genoeg om gelijk met regenbanden van leer te trekken, maar wel ‘slippery’. Alsof Sergio Perez vanuit Spang Maleisië door was gekomen naar Emsburen reed Paul zijn rondjes in de vochtige omstandigheden. Als een “vis in het water” leken de tijden dichter bij de rest te zitten. Ook Bjorn van Signmind zat er goed bij en liet zien dat het rijden met slicks in de regen, iets is waar je in het MKS aardig wat kneepjes van bijleert! Dan misschien toch hopen op wat regen tijdens de race, geen echte regenrace, want met regenbanden hadden we ook geen ervaring en dan is het verschil weer een stuk kleiner. Het liefst zo’n onvoorspelbare ongure lenteavond waar een halfvochtige baan voor verassingen zorgt.
Paul en Tim leken iedere sessie beter in hun vel te zitten en er konden eindelijk wat meters gemaakt worden. De snelle mannen op de baan kwamen voorlopig nog steeds uit België. De PDB’s van FM Racing Boys en DV Racing boys stonden er, net als de Maranello van Sloebs, goed bij. Het tempo werd goed gevolgd door Timmo Weijker in zijn Tony. Voor ons was DW Racing een beetje de graadmeter, hen hadden we ook zien trainen in Emmen en ook voor hen was dit het eerste echte BEKC weekend. We leken aardig in het spoor te zitten en ook de tijden van Signmind moesten we kunnen matchen.
Voor de kwalificatie, die om 17 uur begon, werden er nog hagelnieuwe racebanden omgezet. Niks aan het toeval overlaten, zoals gezegd is een goede voorbereiding het halve werk…Paul zou de kwalificatie en start voor zijn rekening nemen, waarna Tim na ongeveer 50 minuten het stuur zou overnemen en de resterende 50 min zou rijden. De kwalificatie was nog geen 3 ronden oud, het zonnetje was zelfs doorgekomen, toen een grote stofwolk bij bocht 1 boven het circuit uitkwam. We hadden een naar gevoel en dit klopte. Paul reed in een spoor van zand in zeer rustig tempo over de baan. Bleek, eenmaal in de pits aangekomen, dat zijn voorband lek was gegaan, precies in de bocht waar je met hoge snelheid doorheen gaat. Bye bye kwalificatie, dat werd een plekje achteraan. Gelukkig had Eric “Brawn” van der Veen de kart snel weer opgelapt en konden we de start aanvangen. Ach alle helden als Fangio, Senna en Schumacher hebben wel eens van achteruit een wedstrijd gewonnen….toch?! Eerlijk gezegd waren we niet zo optimistisch en waren we blij als we de wedstrijd zouden uitrijden en het tempo van de rest goed zouden kunnen volgen. Toevallig hadden we in het begin van de wedstrijd nog even over het feit dat snelheid 1 is, maar dat ‘slim’ rijden 2 zou zijn. Door het meerijden van het RK1 kampioenschap, krijg je een beetje het Le Mans effect. De LMP1 auto’s die sneller zijn dan de GT’s. Het is alleen zaak hier soepel, vlot en slim mee om te gaan.
De start van de race ging gelukkig zonder problemen, Paul wist aan te sluiten bij Signmind en DW Racing. Voorin gingen de mannen van DV Racing Boys erg hard en wisten gelijk een gat naar de rest te slaan. Op de één of andere manier was onze snelheid wel o.k, maar wisten we niet het tempo van de midden- en kopgroep op te pakken, wellicht dat zij hun banden wat beter op temperatuur hadden. Ze vlogen over de baan en al redelijk vlot, kwamen ze weer op onze bumper te zitten. Aangezien er ondertussen ook nog RK1’s in het veld rondreden, kon Paul handig gebruik maken van de leiders en passeerde zo DW Racing en Signmind. Als een warm mes door de boter. Paul zijn tijden gingen omlaag en hij kon een gaatje slaan naar de mannen achter hem. Hij reed op een gegeven moment zelfs top 5 tijden en ons vertrouwen groeide gestaag. De wissels waren inmiddels begonnen. De fysiek zware baan begon bij sommige zijn tol te eisen. De nekjes gingen hangen en de tijden omhoog. Paul zat echter in een mooi ritme en leek geen lichamelijke klachten te kennen. Na enkele pitstops en rijderwissels lagen we zelfs p5! Gekomen van p14 en dan toch nog opgeklommen, uiteraard moesten we nog wisselen en zouden we ook nog moeten tanken, maar het zag er gewoon erg strak uit. Na 50 minuten sturen had Paul aardig wat bewonderen weten te krijgen, aangezien hij super constant was en liet zien dat we fysiek top zijn.
Het was de beurt aan Tim om het stuur over te nemen, de baan was compleet droog en een ondergaand zonnetje bracht zelfs wat ‘verwarmende’ omstandigheden. Het was even spannend om te zien of Tim de tijden kon ‘matchen’ om onze positie te behouden en de strijd voor p5 aan te gaan. Maar de kart bleek top te zijn, de tijden waren direct goed en het leek een mooie 2e helft van de race te worden. De script- en scenarioschrijver van het BEKC had echter een ander idee. Na de wisselvallige dag van Fencer.nl Racing en de steeds beter wordende raceomstandigheden, was het tijd voor een beetje ‘actie’. Eerst bedacht hij om de leider in de race, DV Racing Boys, wederom in bocht 1 ongelukkig op een achterblijver te laten rijden, ze zouden uiteindelijk ergens in het achterveld eindigen. Toen was het onze beurt, in de langzame hairpin van bocht 4 verloor Tim alle tractie, eigenlijk al een eerdere angst van ons was waarheid geworden, de ketting was eraf gelopen. Het blok wordt door alle krachten flink aangepakt en lijkt wat te schuiven op het frame. Tim moest wachten tot Eric was gearriveerd, om samen in het gras de ketting erop te leggen. Daarna de baan weer op om vervolgens onze “bella Birel” de sporen te geven. Een goede positie zat er niet meer in, maar wat meters maken en aanhaken bij de rest was de enige optie. Zo kwam het dat het ‘Torro Rosso’ van de BEKC in het spoor van de ‘Red Bulls’ kon rijden. Ook Tim bleek in staat om de kart in top 5 tijden te krijgen en wist zelfs goed aan te haken bij Sloebs en FM Racing boys. De scriptschrijver had ook nog wat in petto voor Signmind die met een kapotte accu kostbare tijd en ronden verloren, maar omdat wij door een communicatiefout nog een keer binnen kwamen eindigden we toch weer net achter Signmind op p11. Er waren diverse teams die wat problemen kenden met de achterblijvers, waardoor we niet helemaal achteraan eindigden. Het optimisme was er omdat we aardig tempo (vooral constant) konden houden en fysiek er sterk zijn, dat kon ons in ieder geval geen parten spelen.
Het podium was wederom voor de Belgen, FM Racing Boys en Sloebs wisten voor de 2e keer op rij de eerste 2 plekken te pakken. Het wordt tijd dat de Nederlanders hun rug rechten en hier wat aan gaan doen. Volgende race zullen onze vrienden uit het MKS van RN Racing Team de gelederen komen versterken, een leuke maar geduchte tegenstander. Ook North Racing die nu verstek moesten laten gaan zullen er weer zijn, waardoor Emmen een mooie arena voor de BEKC gladiatoren gaat worden.
Eric, Paul en Tim
Laatst bewerkt door ericvanderveen (09-04-2012 20:49:43)
Offline