Kartlife.nl - Het Kartforum

ericvanderveen

Gebruikers

Van: Amersfoort

Geregistreerd: 02-05-2008

Posts: 3

Website

BEKC Rotax Race 3 Pottendijk Emmen

Na een kleine 4 weken stilte rond het BEKC, was het 29 april eindelijk weer zover. De motoren werden uit hun slaap gehaald, vers rubber werd omgebonden en benzine spoot weer door de leidingen van de karts van het BEKC. Race 3 van dit mooie kampioenschap stond klaar om te beginnen.
Voor de 2e keer dit jaar waren we te gast in Emmen op het circuit van Pottendijk. Ook onze Birel werd was weer gepoetst en ‘gekieteld’, alles in de hoop dat zij in staat zou zijn samen met ons een mooi resultaat neer te zetten.

Aangezien de kart nog bij Rocli van der Scheer in Kampen stond, besloten we van daaruit gelijk door te rijden naar Emmen. TC Eric “Brawn” van der Veen had een idyillisch hotelletje geregeld, waar we ons mentaal konden voorbereiden en vroeg onder de wol konden.
S’Ochtends werden we gewekt met de regendruppels die op de dakpannen kletterde, een regenachtige dag- en race zouden dus wel eens het scenario van dit weekend kunnen worden. Gelukkig hadden we nog een vers setje regenbanden en had Eric het weekend daarvoor, samen met Kevin den Ouden, een heel goed resultaat geboekt in de regen tijdens de DRMC (Dutch Rotax Max Challenge). Daarnaast zorgt de regen vaak voor een loterij wat betreft resultaten, kansen voor ons dus!

Naarmate we dichter bij de baan kwamen werd het ook droger. Uiteindelijk bleek het op het circuit nog licht te regenen, de baan was uiteraard wel goed nat. Met de hulp van onze persoonlijk weerstation (ofwel de App van buienradar.nl) konden we enigszins bepalen wat het weer ging doen. Omdat er feitelijk voor de rest geen regen voorspeld werd die dag, besloten we de kat uit de boom te kijken en de eerste trainingssessie over te slaan. Hiermee konden we onze banden sparen en ook de rest van het materiaal zou niet direct bedolven worden onder smurrie en ‘zure regen’…
Weinig teams wilde zich laten zien gedurende de eerste test, dus ook wij vonden het wel prima. De trainingen daarna zouden onder praktisch droge omstandigheden verreden worden, hier gingen we dan ook vol in mee. Onze eerste misse was het vinden van de juiste tandwiel verhouding. De verhouding tussen het tandwiel op je motorblok en die op de achteras, zorgen eenvoudig gezet dat óf je kart sneller optrekt in bochtige gedeelten óf dat je kart een hogere topsnelheid heeft op het rechte stuk. Aangezien het circuit van Emmen beide elementen in zicht heeft, was het van belang een goede tussenoplossing te vinden. Op de één of andere manier lukte dit toch niet heel erg lekker. De kart miste toch behoorlijk wat topsnelheid en toeren. Met behulp van onze ‘laptimer’, konden we elke ronde nauwkeurig ‘uitlezen’ en zien wat de prestaties van rijder en kart waren. Uiteindelijk hebben we tijdens de diverse middagtrainingen diverse tandwielen en bandenspanningen geprobeerd, eigenlijk zonder heel duidelijk resultaat. Tijdens onze laatste sessie twijfelde we of de z.g.h. Powervalve het wel deed. Deze extra ‘boost’ komt vrij op het moment dat je motor een bepaald aantal toeren draait. Het moment kun je met een knop enigszins zelf instellen. De extra boost heb je eigenlijk wel nodig, helemaal op Emmen waar het rechte stuk enorm lang is.

Tim zou dit keer de kwalificatie en de start van de race voor zijn rekening nemen, we waren erg benieuwd hoe dit zou uitpakken, aangezien we geen conclusies uit de trainingen konden trekken.
Na een paar minuten in de kwalificatie was het eigenlijk wel duidelijk dat het gebrek aan motorvermogen groter was dan we hadden gedacht. De kop reed rond in de 42ers, wij reden in een ‘snelle’ ronde een 43 hoog. Tim kwam binnen om uiteindelijk toch nog te trachten met een ander tandwiel en sproeier iets aan het probleem te doen. De start van de race werd een beetje een hoop van zegen.

Gelukkig voor ons stond Tim wel aan de goede kant van de baan bij de start en zou gelijk bij de 1e bocht de binnenkant proberen aan te houden om zo nog wat plekken te pakken. Na het doven van de lichten was de start erg goed en kon hij gelijk aanhaken bij  Sigmind die voor ons waren gestart. Door het geduw en getrek in bocht 1 en 2 wist Tim een positie of 5 / 6 te pakken en kon in bocht 4 ook Signmind voorbij. Omdat iedereen probeerde zijn positie te pakken, hadden we zelfs een klein gaatje naar achteren.
Zo was de start van de race prima en hadden we de mindere kwalificatie gelijk teniet gedaan. Af en toe moet je ook een beetje geluk hebben, zo stond de nummer 2 uit race 1 en 2, Sloebs, al binnen 2 ronden weer in de pit met een probleem.

Al snel werd duidelijk dat het voor Tim een onmogelijke opgaaf ging worden de anderen achter zich te houden, het snelheidsverschil was te groot op het rechte stuk. Vechtend als een leeuw bokste hij zich door de kombocht, maar werd volledig naar buiten gedrukt en verloor zo zijn tijdens de start goed gemaakte posities. De motor kwam op het rechte stuk niet verder dan 11.700 toeren, daar waar de anderen rond de 14.000 toeren reden als de eerder genoemde Powervalve open ging. Helaas voor ons zou dit probleem de hele race blijven. De kart lag in het middendeel eigenlijk best goed en de rondetijden leken die van het middenveld te matchen, daar konden we dus best tevreden over zijn. Echter heb je de straightline speed nodig om mensen in te halen…
Uiteindelijk kon Tim het team van VH Racing nog achterhalen en zijn weg richting NorthRacing vervolgen. Zij hadden ook bij de start wat problemen gehad, waardoor hun goede kwalificatie als rook voor de zon was verdwenen. Jimmy reed het licht uit zijn ogen, het was duidelijk dat hun kart in het ‘infield’ (klinkt een beetje als de Indianapolis Motorspeedway, zoals Tim en Paul Emmen hadden ‘omgedoopt’) minder was, maar wel als een kogel wegtrok op het rechte stuk. Inhalen was dus niet in één ronde gedaan, maar uiteindelijk werden zij verschalkt en kon de wedstrijd zich verder ontvouwen. 

Paul nam het stuur van Tim over, door de redelijk late wissel en wat pech van anderen reden we rond op de 9e positie. Pikant detail, wij hadden nog niet getankt en waren ook van plan dit zo laat mogelijk te doen.
Zoals altijd reed Paul als een volleerd Senna constante toprondjes. Door het gebrek aan snelheid zaten de toptijden er niet in. We verloren elke ronde ongeveer 1 tot 1,5 seconde aan de kop. Later begrepen we dat het missen van de Powervalve zomaar een verschil van een 0,5 tot volle seconde kan kosten. De tijden waren dus wat vertekenend, maar wellicht best o.k.
Paul wist mooi in het spoor van Sloebs en VD Racing te blijven, die bezig waren met een opmars naar voren. Ondertussen liep Eric enigszins zenuwachtig langs de zijkant te loeren naar Paul zijn benzinetank. Hij hoopte dat ook Paul zich zou bedenken dat onze kart ‘dorst’ zou krijgen. Gelukkig had hij dat inderdaad en kwam werkelijk op de laatste druppel de pits binnen rollen. De tankbeurt zorgde ervoor dat we nog een aantal posities verloren, waaronder aan het team van Sigmind en dat doet toch altijd weer een beetje pijn (goed gedaan mannen in het “blauw” ). Paul maakte stiekem in zijn kart waarschijnlijk nog een regendansje, aangezien dat onze enige kans op een verassend resultaat zou zijn. Helaas, de weergoden hadden blijkbaar wat anders te doen en waren onderweg naar Mugello om daar de eerste “inseason test” van de Formule 1 te verstoren.

Op gepaste afstand van de kop werden we als 12e afgevlagd, enigszins teleurstelt, anderzijds positief. We weten dat de potentie er is en de kart in onze handen een aardig rondje over het circuit kan. Het zal aak zijn om zoveel mogelijk te leren van dit soort weekenden. Ervaring opdoen hoe dingen anders kunnen en waar oplossingen liggen voor diverse problemen.
FM Racing boys dendert door op weg naar prolongatie van de titel, zoveel zou je na 3 races toch wel kunnen zeggen. Het zijn vooral de Belgen die de afgelopen races domineerden. Welk Nederlands team weet als eerste het podium te bestijgen?! Timo Wijker wist met zijn team Van Goeden huize net niet die sprong te maken, al was zijn ‘bommetje’ (zo noemen we zijn motorblok voor het gemak maar even) wel ontzettend snel. Voorlopig hebben zij er nog het dichtst bij gezeten.
Voor ons zal het zaak zijn onze eer te herpakken, Tim en Paul zullen de volgende race rijden op een baan die ze alleen kennen vanaf de zijkant, Eindhoven. Maar op Emsburen hebben zij wel bewezen niet veel tracktime nodig te hebben om een baan ‘eigen’ te maken. Belangrijk zal zijn om de zaken technisch op orde te hebben en goed te evalueren wat er beter kon afgelopen raceweekend in Emmen.

Bedankt voor alle steun tot zover (in het bijzonder ook onze grote “team Patron” uit Frankrijk = Peter Wehman van Camping Le Soustran), wij beloven een ieder dit te belonen met een beker. Wanneer? Dat weten we nog niet…

Eric, Paul en T